Questa l’è la recensiün de un’opera incredibil, una perla rara che g’ha dad a noi dal famus cantant e cantautür Lagheé Davide Van De Sfroos.

49 cansün, trat dal sò repertorio incö grand, in ün periodo che va dal 1999 (cioè dal principi de la sò cariera da solista, dopu l’esperienza coral de Van De Sfroos) fin al 2015.

El nòster, che l’è forsi, paradossalment, el püsee internaziunal di cantant e cantautur italian, cunt el sò eterno mix de country, folk, blues, ballada acustica, duperand di strüment tipich de la cültüra americana e irlandes, cuma par esempi el violin (i Pogues cuma un riferiment), estrapola quaivun di sò pezz storegh, e anca quaivun menu storegh, e i presenta a sò mod in una ciaf püsee muderna ma semper atenta a la tradiziun. Minga rarament, quai canzun, soratüt quei püsee nœuf, g’han di nœuf furm e culur (varda tüt i canzun trat de “Goga e magoga”, 2014) e diventan, en quai situaziun, püsee intim e cummovent (“Cinema Ambra”, che cunta del fascin per el cinema da part de un òmm che speta tüt i venerdì sant sira per pudel ndà lì, o “Infermiera”, una canzun puntual sü la guerra, süi pietas e sül dulur che la causa, filtrada travers i œgg de un infermiera che se inamura de un òmm ferì, "In questa nocc duve se mazzen in mila lassum innamurass de voen lassum innamurass de luu, l'ha verduu i occ e l’ha faa un surii e l’ha anca imbrucaa el mè noom").

Inscì, pasand intra i canzun storegh (“La balera”, che, però, g’ha de dì, in de la sò versiun uriginal g’haveva una melodia püsee bòn e una vus feminil püsee persuasiva, chichinsci un pooch tropp robotich) e olter men famus ( el splendid “Fendin”, che par vegnì de ​​un mund luntan e nebbius), Van De Sfroos g’he dà un album che de sicür rend umagg a chel pezz de terra che el Lac de Como varda in mod magnifich (asculta “Akuaduulza”) ma che se mœuf, senza fretta, vers monds luntani. Quest l’è el cas de la chitarra “Rosanera” che l’è ndada in gir per ul mund, che l’è pasada prima a Robert Johnson, pö a Garcia Lorca e a la fin a Bob Dylan. O la, in tutt i aspett, la Deandreiana “Sciur capitan”, ancamò una volta la guerra la regna suprema e un tipp, Giovanni, che l’è stanc, turna a cà e, caro capitan, fa quel che vœur: "Sciur capitan, t'ho di' la verità, son proprio stuf e stasera turn a cà, se te voret scriv, te regali la mia pena, se voret sparam, questa che l'è la mia schena".

Naturalmente gh’è anca tant rit, cun “Il figlio di Guglielmo Tell” (“pruvem almen cun la sandia”), “La ballata del Cimino” (paes fin al core), “L’Alain Delon de Lenn” ( un vitell che g’ha superà i temp e i mòd che disen ancamò de där di leziun de stil, “g’ho cercà de insègnàt quaicoss giügand a bocce o de nott a Lugano, ma pœu minga insègnà el stil a chel che el g’ha minga a purtata de man”. ), “Yanez” (che l’ha purtà a Sanremo in del 2011, e l’è rivà quart), “Il duello” (dü tiradur che g’han di acusaziun intra luur, tüt seri, el publich l’è drèe a spetà el colp decisiv, ma, a l’impruvis, ciapan tiran föra i luur telefonin e sun rimproverad di luur donn per turnà a cà, o perché l’è pront per magnà o perché l’è el cümplean de un di luur fiœul). E quai ròbb pœdet girar e fà ancamò cuma vœut, ma se mœveran semper. “La ballata de Genesio”, soratüt, “La tüsa del tenent”, intra i olter.

A la fin, g’ho pü sperà, anca el famus “Hoka Hey”, dedicad a i natif american e a luur stragi, el “Fiume Sand Creek” de Davide Van De Sfroos. Rifatt cunt un podè, en chestu cas, magiur del uriginal. Al stess mod, me par, l’è el selvagg “Grand Hotel” (püsee festivo, anca vist el tema tratà) e “El carneval de Schignan”, che, l’è roboante, l’è anca en part divertent, ma el se scond, ben minga anca tant se scond, un vel tipicament lagheé de tristeza, cuma quand i nivul prenden el post del sul, la nebbia la scende e i ròbb se confonden.

Un luungh, luungh best of, quasi tri or e mezz, un oper fundamental dedicad a tüt i amant del cantant e cantautur Lagheé (che l’è nassuu a Monza, oh ben). I olter? O lür la capiran e la ameran, o pegg per lür. Cossa vœu che te digh? "El veent el sa che'l fa fadiga, el fa fadiga, a moev un cactus nel deseert". Ghe vœur pazienza.

Carico i commenti... con calma